18 jaar: het moment waarop velen hun toekomstige studies en beroep uitstippelen, maar voor Xander ook het moment van zijn ongeval. Een paraplegie leek aanvankelijk die droom volledig stuk te slaan. Uiteindelijk realiseert Xander zijn droom. Met het Fonds Jan Filliers hielpen we bij de eerste stappen: aanpassing van hard- en software die op dat ogenblik noodzakelijk waren. Xander werd ondersteund de kracht te vinden om zijn hogere studies aan te vangen, een beroep aan te leren, een toekomst op te bouwen en de draad terug op te nemen.

Beste mevrouw Filliers,

Ik stuur even een mailtje om te laten weten waar ik zoal mee bezig ben en wat ik kan doen dankzij uw steun. Deze brief bijvoorbeeld stel ik op met spraaktechnologie. Na enige oefening had ik dat onder de knie en ik had niet verwacht dat het zo goed zou werken. Het is een systeem dat verbetert hoe meer je het gebruikt. Toch ben ik niet helemaal tevreden. Ik heb ook nog de intentie om verder te studeren en ik zie me nog niet praten tegen mijn computer vanachter in de aula. Daarom test ik nu de LOMAK, een toetsenbord dat bediend wordt via een laser aan mijn hoofd. Daar ben ik nu wel even mee moeten stoppen omdat het nogal belastend is voor de nek.

Zoals ik al schreef wil ik verder studeren. Wat weet ik nog helemaal niet en het is ook niet voor binnenkort. Eerst moet ik verder revalideren en dat zal tot ongeveer januari duren. Ik ben er wel al mee bezig, woensdag heb ik afgesproken met mensen van de VUB om hierover te spreken. Voorlopig ben ik al blij dat ik weer wat kan schrijven en mails zoals deze kan versturen. Daarom wil ik u nog eens extra bedanken. 
Met vriendelijke groeten, Xander